کم توقع بود.اگرچيزي هم براش نمي خريديم،حرفي نمي زد.نوروز آن سال که آمده بودپدرش رفت ويک جفت کفش نو براش خريد.روز دوم فروردين قرار شد برويم ديدوبازديد ،تا خانواده شالو کلاه کردن علي غيبش زد.نيم ساعتي معطل شديم تاآمد.به جاي کفش دمپايي پاش بود.گفتم مادر،کفشات کو؟گفت:((بچه سرايدارمدرسه مون کفش نداشت،زمستان رابااين دمپايي ها سر کرده بود من رفتم کفشامو دادم بهش.))اون موقع علي 12سال بيشتر نداشت.گفته هاي مادر شهيدعلي چيت سازان.شادي روحش صلوات.