سفارش تبلیغ
صبا ویژن

نشریه حضور
با سلام ... به وب سایت نشریه حضور خوش آمدید ... تلفن تماس 09198269507

 
تاریخ : دوشنبه 90/7/18

به سایت واقعاً زیبای تبیان می رویم!

عنوان مطلب و بحث انجام شده انصافا زیباست:«دختران؛ ناراضی یا نازیبا»

آن وقتی که من این مطلب را می دیدم 1344 بازدید کننده داشت و فقط 5 نظر!

یعنی کمتر از نیم درصد در باره این مطلب حرفی زده بودند!!

----

از سایتهای خبری تابناک را انتخاب می کنم که هم پر مخاطب تر است و هم تعداد بازدید کننده ها را ذکر می کند!

عنوان مطلب که در ضمن بیشترین تعداد نظرات را دارد این است:

«بلند مردان والیبال ایران تاریخ ساز شدند» 25652 بازدید کننده و 122 نظر

باز هم کمتر از نیم درصد درباره این مطلب حرفی زده اند!!

------------

سوال: چرا؟؟ چرا کسی حرفی نمی زند و اظهار نظری نمی کند؟!

دلایل:

1** حرف من تاثیر گذار نیست!

هر کس برای خود نظری دارد و با خواندن نظر من- خصوصا در عالم سیاست!- بینش سیاسی اش تغییر نخواهد کرد! بلکه بالعکس بعضیها لج می کنند!

2** حرف من را کسی نمی خواند!

وقتی تعداد نظرات خیلی زیاد شود؛ خواننده آن خبر یا تحلیل؛ حوصله خواندن همه نظرات را ندارد و مثلا شانس خواندن نظر بیستمین نفر از نظرات اول و دومی به مراتب کمتر می شود!

3** فضای مناسب وجود ندارد!

علی رغم آنکه بعضی با متانت و ادب به بیان نظر خود می پردازند بعضی نیز به سخره گرفتن را شیوه کار خود قرار داده اند و مخالفشان را به تمسخر می گیرند.

ضمنا کسانی نیز هستند که فکر می کنم کار و زندگیشان را گذاشته اند روی مثبت یا منفی دادن آنهم با منظوری خاص!

4** این شیوه برای تبادل نظر مناسب نیست!

فرض کنیم همه نظرات را هم خواندیم؛ آنقدر حرف توی حرف می شود که در انتها کسی به نتیجه مشخصی نمی رسد! یعنی نظرات داده شده یک بحث مفید و رو به جلو را دنبال نمی کنند.

5**مطلب چالش برانگیز نیست!

خیلی از مطالب هست (مثل همین مطلب!!) که نه آبی از انبار می آورد و نه کوزه ای را می شکند! نه طرفدار استقلال است ونه از مشکلات پرسپولیس حرفی دارد! نه مدح فلان آدم از فلان جناح است و نه مذمت آن آدم هزار عیب در جناح فیسال!

اگر کسی این نوع مطالب را خواند به این نیت می خواند که خوانده باشد!

------------

شما خواننده عزیز این وبلاگ هر وقت حس کردید حرفی دارید و باید بزنید؛ راحت باشید که هر چه از «دوست» رسد نیکوست!

اما اگر هم دوست داشتید خاموش باشید؛ باز هم عزیزید!

باور کنید گاهی دو صد ناگفته خاموشی تان را احساس می کنم!!




ارسال توسط نشریه حضور

اسلایدر