سلام کاربران محترم پارسی بلاگ

میدونم به من ربطی نداره و رابطه کاری با مجله پارسی نامه ندارم و نباید تو اموری که بهم ربط نداره دخالت کنم

ولی باور کنید برای انرژی که دوستانم برای مجله پارسی نامه میگذارند و نتیجه ای که باید بدست بیاد هیچ وقت هیچ وقت دست نمیاد دلم میسوزه

بزرگترین و مهم ترین مشکل مجله از اول کار تا به حالا مشکل بصری است و عدم ارتباط بصری مخاطب با مجله

هدر ساده و بدون رنگ و لعابی که با بدترین نوع فونت پارسی نامه در آن درج شده

محدود کردن مجله به مخاطبین پارسی بلاگ که در هدر هم درج شده است

دیدن تعداد فوق العاده زیادی از لینک ها که باعث سردرگمی خواننده می شود

عدم وجود عکس برای بسیاری از لینک ها

نمایش دسته بندی ها با کلیه لینک های زیر مجموعه

عدم بخش معرفی در مجله ... معرفی در وبی به صورت جداگانه درج شده و بروز نمی باشد ... برای مثال من مدت ها است از مجله کنار رفتم و به سردبیر هم اطلاع رسانی انجام شده ولی اسمم هنوز در لیست وجود دارد !!!!

عدم وجود مکانی برای معرفی لینک توسط همراهان در خود مجله

در بسیاری از موارد برای ایام خاص و رویدادهای مهم ملی و جهانی مطلبی در مجله وجود ندارد ... مثلاً ولادت امام عصر (عج) انتظار می رود تیتر یک مجله به این مهم اختصاص یابد ولی دبیران باید بنشینند تا یک نفر دلش بسوزد و نوشته ای با این موضوع بنگارد ... وگرنه تیتر یک ما خالی می ماند

نمایش لینک افرادی که مطالب برگزیده دارند به شکل کاملاً نا زیبا

عدم وجود مکانی برای لینک های پر بازدید و یا نمایش تعداد بازدید هر لینک

عدم تبلیغات کافی

نداشتن لوگو جهت درج در وبلاگ هواداران

اکتفا به تیتر و نداشتن رو تیتر و سوتیتر و ...........

در پایان باید عرض کنم که مشکلات مجله بسیار است و در بالا فقط به تعدادی از آن برای با صدم اشاره شد

امید است کمی مسئولین با فوریت بیشتری اقدامات لازم را مبذول نمایند

ما معتقدیم که ” عصرِ ارتباطات ” نام ِ دروغینی بیش نیست
مثل ِ همان پدر و مادرهایی که دخترهای سبزه ء خود را ” سپیده ” مینامند
پسرهای کچل خود را ” زلفعلی ” و «سندرمِ داون» دارهای خود را ” فهیم” می خوانند
سیاستمداران و مدیران و بزرگان ِ بشریت هم به دروغ این عصر را ” عصر ِ ارتباطات ” مینامند!
این عصر ، عصر ِ ” تنهایی و در خود فرو رفتن ” است!
اینکه در جیب ِ همه ، از پیرمرد ِ 80 ساله ی محله ی ما تا بچه های 5 ساله  مهد کودکی یک تلفن ِ همراه است
دلیلی بر با هم بودن ِ آدم ها نیست.
هیچ کس یک ظهر ِ دلگیرِ جمعه که دلت دارد از سینه در می آید و خفه شدی از بی هم صحبتی ،  زنگ نمی زند و نمی پرسد ” حالت خوب است؟ ”
هیچ کس تو را به نوشیدن ِ قهوه های بیمزه ی کافه عکس و یا خوردن کیک های خوشمزه ی کافه فرانسه و یا حرف زدن در کافه سیاه و سپید با آن مدیر ِ بد اخلاقش دعوت نمیکند!
هیچ کس نمی گوید بیا با هم برویم جاده چالوس و کباب و ماهی ِ قزل آلا بخوریم
هیچ کس تو را به پیاده روی یک عصر ِ پاییزی دعوت نمیکند.
هیچ کس حتی تنهایی اش را با تو سهیم نمیشود.
وقتی زنگ می زنند با خودت شرط می بندی که حتما کاری از تو توقع دارد و بدتر از آن شرط می بندی برای پرسیدن حالت زنگ زده است یا کاری دارد و همیشه می بازی
تماشایی است تعجب دوستان و اقوام وقتی فقط بخاطر دیدنشان بهشان سر می زنی یا تماس می گیری.
سهم ِ ما از ارتباطات، گسترش ِدردسرها و گرفتاریهایمان است.
عصر ِ ارتباطات  فقط یک فریب است.
ما وسایل ِ ارتباطی را گسترش داده ایم که مادرها هر زمان دلشان خواست به فرزندان ِ بخت برگشته زنگ بزنند که ” کدوم گوری هستی ؟ ”
زن ها به شوهرهایشان زنگ بزنند ” کجایی؟ چرا دیر کردی؟ ”
شوهرها زنگ بزنند که ” به مامانم زنگ بزن حالش را بپرس ”
فرزندها به پدرهایشان بگویند” سر ِ راه برای من سی دی جدید ِ بِن 10 هم بخر با چیپس ِ فلفلی و ماست ِ موسیر! “
ما هی هر روز تنها تر شدیم.
هر روز منزوی تر شدیم.
هر روز مجازی تر شدیم.
ما در دنیای مجازی غرق شدیم!
ما یادمان رفت به پدربزرگ و مادر بزرگ هایمان سر بزنیم ،
چون هر بار که می خواهیم از خانه بیرون برویم ،
چراغ ِ اسم یک عالمه از دوستان ِ مجازی ِ ما روشن است و دلمان نمی آید بدون ِ ” گپ زدن ” با آنها برویم
و وقتی ” گپ ” ِ ما تمام میشود دیگر دیر شده و خسته شده ایم از بس با کیبورد حرف زده ایم!
این گونه است که وب کم ها زیاد میشود و اِسکایپ و اوووو ! همه گیر تر می شوند
اینگونه است که ما مجازا عاشق ِ ” ع ” میشویم و “ع ” مجازا عاشق ِ ” الف ” و ” واو” می شود
و آنها مجازا عاشق ِ دیگرانی که خود مجازا عاشق ِ دیگران اند!

از اول محرم، یک ژست خوشگلی! راه افتاده بود در این فضای مجازی که بجای نذری برای امام حسین علیه السلام، به زلزله زده ها کمک کنیم؛

به جای هیأت محرم، به زلزله زده ها کمک کنیم؛

به جای صرف پول برای ساخت ضریح جدید امام حسین علیه السلام، به زلزله زده ها کمک کنیم!

بماندکه زلزله زده گوشواره اش را برای ساخت ضریح داد ...

بماند که زلزله زده ها هم آویخته بر عبای حسین علیه السلام هستند!

حالا اربعین امام هم تمام شده و زلزله زده ها فراموش شده اند!!!

مدعیان به فکر مهمانی های میلیونی و استفاده صحیح و بهینه از تعطیلات در پیستهای اسکی یا سواحل خلیج فارس افتاده اند!

مدعیان محترم! بیاید یک کمپین بگذارید که هزینه ی یک ماه لوازم آرایشتون را خرج زلزله زده ها کنید؛

هزینه ی چالوس رفتن و ویلا گرفتن را؛

هزینه ی کافی شاپ رفتن ها را ؛

هزینه ی اسکی و اسب سواری را؛

یا سفرهای دبی و انتالیا و را...

یک کمپین بگذارید که امسال پالتو و بوت نخریم و خرج زلزله زده ها کنیم!

اصلاً بیایید این دو ماه محرم و صفر، هزینه ی شارژ اینترنتتون را خرج زلزله زده ها کنید!

یا پول یک ماه بنزین ماشینتون که تو خیابونها میچرخید را بدید و این یک ماه را با اتوبوس رفت و آمد کنید!

ولنتاین نگیرید و پارتی برگزار نکنید و خرج زلزله زده ها کنید!

باز هم لازمه مثال بزنیم که معلوم شه مشکل از وضعیت زلزله زده ها نیست و از شور و شعوری ست که حسین علیه السلام در جان مردم میریزد و از آن می ترسید؟!!

و یک عده هم ظاهر زیبا و جذاب و بشر دوستانه ی! جملات شما را می بینند و باور می کنند و بهتون کمک می کنند در ترویج حرفاتون!

لم دادید کنار لپ تاپتون، کیک و قهوه تون را می خورید و برای اعتقادات مردمی نسخه می پیچید!

مردمی که جان و مالشون را در راه حسین ابن علی علیه السلام می دهند؛ حتی ارمنی ها و زرتشتی ها!

حالا همه ی امورات اقتصادی و خرج و دخل و ... درست شده، مونده نذری های ملت برای محرم و صفر!

انگار همه فهمیدند که هر چه داریم، از محرم و صفر داریم؛ به هر بهانه ای بر محرم مان تیر می زنند...

اما فراموش کرده اند فرمایش رسول خدا(ص) را که فرمودند:

ان لقتل الحسین حرارة فى قلوب المؤمنین لا تبرد ابدا

همانا این محبت و این شور حسینی در قلوب مومنین هرگز خاموش نخواهد شد

به موقع عذرخواهی کنید

هر چیزی در زمان خودش میچسبد از وقتش که بگذرد چسبش کمتر می شود.

در همه موارد نمیتوان گفت فردا هم روز خداست یا که ماهی را هر وقت از آب بگیریم تازه است.

از قدیم و ندیم گفتند کت و شلوار بعد از عید به درد گل منار هم میخورد.

حتماً می پرسید چی شد که که صحبت از عذرخواهی شد دیروز که سخنان رهبر معظم انقلاب حضرت امام خامنه ای را در جمع پرشکوه مردم استان خراسان شمالی دیدم و شنیدم راستش رو بخواهید به خودم بالیدم که رهبرم چقدر شجاعانه از خداوند متعال طلب عفو و رحمت میکند بجهت اشاعه فرهنگ اشتباه کنترل جمعیت که در دهه 70 انجام شده بود.

فکرش رو بکن رهبر یه جامعه بزرگ باشی و اینقدر شجاعانه به اشتباهی که رخ داده اعتراف کنی تازه اونم در اون اجتماع عظیم.

ای کاش مسئولین یاد بگیرند و در سایر عرصه ها نیز اگر دچار اشتباهی ناخواسته و ندانسته شدند اعتذار بموقع را فراموش نکنند. به قول معروف تا زخم خشک نشده خیلی راحت واقعیت را برا مردم بیان کنیم و بابتش عذرخواهی کنیم.

برخی مدیریت های نادرست در طول زمان باعث افزایش لجام گسیخته قیمت ارز و سکه و به تبع آن برخی از ملزومات ضروری مردم شده است ؛ فلذا به عوض وعده های ریز و درشت بیاییم تا دیر نشده از مردم عذرخواهی کنیم.

مسئولین محترم ای کاش باور کنید مردم فهیم هستند و شرایط جهانی و تحریم ها را می فهمند و قطعاً درک می کنند مدیریت در این شرایط سخت است.

نقد چیست؟
نقد چیزی را برگزیدن و نظر کردن و ارزیابی است تا سره از ناسره و نیک از بد شناخته شود. برخی آن را عیب جویی مثبت و لازمه‏ ی به گزینی میدانند. گاهی هم به شناخت آگاهانه آثار نقد می‏گویند. پس نقد سنجش و ارزیابی و داوری اندیشه ها و برداشت ها است.

نقاد یا نقد کننده کیست؟
نقاد کسی است که قدر و بهای هر یک از آثار را تعیین می کند. برای مردم عادی بد و خوب و غث و سمین آثار میسر نیست. لازمه نقادی ارزشیابی درست هر اثر و لازمه ارزشیابی درست هر اثر ؛ شناخت درست آن است. نقد کننده باید احساسی نیرومند داشته باشد تا تناسب ها ، هماهنگی ها ، زشتی ها و ناهماهنگی ها را احساس کند.

فایده نقد و انتقاد چیست؟

بهره گیری بیشتر از اثر مورد انتقاد و شناخت بهتر زیبایی ها و لطایف آن اثر است.

 
چه نکاتی باید در نقد خوب رعایت شود؟

1.      صداقت: نقاد باید دریافت شخص خود را ملاک عمل قرار دهد بی آنکه تحت تاثیر محیط باشد. ضمناً نقاد باید استقلال رای داشته باشد و با وجدانیات خود صادق.

2.      شجاعت: بسیار اتفاق می افتد که داوری یک محیط درباره یک اثر چنان نقاد را مورد تاثیر قرار می دهد که جرات و شهامت اظهار نظر و ابراز رای و عقیده در برار قضاوت محیط از او سلب می شود.

3.      بی طرفی: نقد کننده باید مثل یک قاضی خود را از تاثیر عواملی که قدرت قضاوت و تشخیص او را تحت تاثیر قرار می‏دهد حفظ کند.

4.      انصاف: نقد کننده خوب باید منصف نیز باشد ، یعنی همان طور که معایب و نقاط ضعف اثر را نشان میدهد ، زیبایی و نقاط قوت اثر را هم بیان کند.

5.      روشنی بیان: نقاد باید با استفاده از نشانه های سجاوندی (آنچه نوشته را زیبا و مرتب می سازد) متنی روشن پدید آورد.

6.      سازنده باشد: نقد باید جنبه سازندگی داشته باشد ، بدین معنی که نقد کننده باید راه عملی برای رفع معایب نشان دهد.