از بار غمت قد فلک خم مانده
در دیده ی ما بارش نم نم مانده

ای سینه زنان به وقت شرعی عزا
72 روز تا محرم مانده

هدف عالی قیام حسین (ع) از زبان خود امام

قیام مقدس و پرشکوه امام حسین(ع)ریشه در انحراف هاى بـنیادى و اساسى در جـامعه اسلامى داشت. این انحراف ها زائیده انحراف حکومت اسلامى از مسیر اصلى خود از سقیفه به بـعد بـود. که پس از شهادت على(ع)کلا بـه دست سلسله سفیانى و حزب ضد اسلامى اموى افتاد. بـه گواهى اسناد تاریخى, سران این حزب هیچ اعتقادى بـه اسلام و اصول آن نداشتند(1). و ظهور اسلام و به قدرت رسیدن پیامبر اسلام(ص)را, جلوه اى از پیروزى تـیره بـنى هاشم بـر تـیره بـنى امیه, در جریان کشمکش قبیلگى در درون طایفه بـزرگ قریش مى دانستند(2).

و بـا یک حـرکت خـزنده, بـه تـدریج در پـوشش اسـلام بـه مناصب کلیدى دسـت یافتند و سرانجـام از سال چهلم هجـرى, حکومت اسلامى و سرنوشت و مقدرات امت اسلامى به دست این حزب افتاد و پس از بیست سال حکومت معاویه, و بـه دنبـال مرگ وى, پـسرش یزید بـه قدرت رسید که اوج انحراف بـنیادى, و جلوه اى آشکار از ظهور ((جاهلیت نو)) در پوشش ظاهرى اسلام بود(3).امام حـسـین(ع)نمى تـوانسـت در بـرابـر چـنین فاجـعه اى سکوت کند و احساس وظیفه مى کرد که در بـرابـر این وضع, اعتـراض و مخالفت کند. سخنان, نامه ها و سایر اسنادى که از امام حسین(ع)به دسـت ما رسـیده, بـه روشنى گویاى این مطلب اسـت. این اسناد بـیانگر آن است که از نظر امام, پـیشوا و رهبـر مسلمانان شـرائط و ویژگى هایى دارد که امویان فـاقـد آنها بـودند و اسـاس انحراف ها و گمراهیها این بود که عناصر فاسد و غیر لایق, تکیه بر مسند خلافت اسلامى و جایگاه والاى پـیامبـر زده بـودند و حاکمیت و زمامدارى آنها, آثار و نتائج بـسیار تلخ و ویرانگرى بـه دنبـال آورده بود.
چـند نمونه از تـاکیدهاى امام در این بـاره یادآورى مى شـود:
 

ویژگى هاى پیشواى مسلمانان

1 - در نخستین روزهایى که امام حسین(ع)در مدینه, بـراى بـیعت جهت یزید, در فشار بود, در پاسخ ولید که پیشنهاد
بیعت بـا یزید را مطرح کرد, فـرمود: اینک که مسـلمانان بـه فـرمانروایى مانند یزید گرفتار شده اند, باید فاتحه اسلام را خواند(4).
2 - امام ضمن پاسخ نامه هاى کوفیان نوشت:
... امام و پیشواى مسلمانان کسـى اسـت که بـه کتـاب خـدا عمل نموده راه قسط و عدل را در پـیش گیرد و از حـق پـیروى کرده بـا تمام وجود خویش مطیع فرمان خدا باشد(5).
3 - امام حـسـین(ع)هنگام عزیمت بـه سـوى عراق در منزلى بـنام «بیضه» خطاب به «حر» خطبه اى ایراد کرد و طى آن انگیزه قیام خود را چنین شرح داد:
«مردم! پـیامبـر خدا(ص)فرمود: هر مسلمانى بـا حکومت ستـمگرى مواجـه گردد که حـرام خدا را حـلال شمرده و پـیمان الهى را درهم مى شکند, بـا سنت و قانون پـیامبـر از در مخالفت درآمده در میان بـندگان خـدا راه گناه و معصـیت و تـجـاوزگرى و دشـمنى در پـیش مى گیرد, ولى او در مقابـل چنین حکومتى, بـا عمل و یا بـا گفتار اظهار مخالفت نکند, بـرخـداوند است که آن فرد(ساکت)را بـه کیفر همان ستمگر(آتش جهنم)محکوم سازد.
مردم! آگاه باشید اینان(بنى امیه)اطاعت خدا را ترک و پیروى از شیطان را بـر خود فرض نموده اند, فساد را تـرویج و حدود الهى را تعطیل نموده فى را(که مخصوص بـه خـاندان پـیامبـر است)بـه خـود اختصاص داده اند و من بـه هدایت و رهبـرى جامعه مسلمانان و قیام بـر ضد این همه فساد و مفسدین که دین جدم را تغییر داده اند, از دیگران شایسته ترم ...» (6).
حاکمیت بـنى امیه که امام در این سخنان بـه گوشه هایى از آثـار سوء آن اشاره نموده, در شوون مختـلف جامعه اسلامى اثر گذاشتـه و فساد و آلودگى و گمراهى را گستـرده و عمومى ساخـتـه بـود. امام حسین(ع)در موارد متعددى انگشت روى این عواقب سوء گذاشتـه و بـه مردم هشـدار داده اسـت کـه بـه چـند نمـونه آن اشـاره مـى شـود:

محو سنتها و رواج بدعتها

آن حـضرت پـس از ورود بـه مکه, نامه اى بـه سران قبـائل بـصره فرستاد و طى آن چنین نوشت:
«...اینک پیک خود را بـا این نامه بـه سوى شما مى فرستم, شما را به کتاب خدا و سنت پیامبـر دعوت مى کنم, زیرا در شرائطى قرار گرفته ایم که سنت پیامبر به کلى از بین رفته و بـدعتها زنده شده است, اگر سخـن مرا بـشنوید, شما را بـه راه راسـت هدایت خـواهم کرد...» (7). دیگر به حق عمل نمى شود.
حسین بـن على(ع)در راه عراق در منزلى بـه نام «ذى حـسم» در میان یاران خود بـه پـا خـاست و خـطبـه اى بـدین شرح ایراد نمود:
«پـیشامدها همین است که مى بـینید, جـدا اوضاع زمان دگرگون شده زشتیها آشکار و نیکیها و فضیلتها از محیط ما رخت بر بسته است و از فضیلتها جز اندکى مانند قطرات تـه مانده ظرف آب بـاقى نمانده است. مردم در زندگى پست و ذلتبارى به سر مى بـرند و صحنه زندگى, همچون چراگاهى سنگلاخ, و کم علف, به جایگاه سخت و دشوارى تبـدیل شده است.
آیا نمى بینید که دیگر بـه حق عمل نمى شود, و از بـاطل خوددارى نمى شود؟! در چـنین وضعى جـا دارد که شخص بـا ایمان(از جـان خود گذشتـه)مشتـاق دیدار پـروردگار بـاشد. در چنین محیط ذلتـبـار و آلوده اى, مرگ را جـز سعادت; و زندگى بـا ستـمگران را جـز رنج و آزردگى و ملال نمى دانم...» (8).
 

مسخ هویت دینى مردم

حاکمیت زمامداران اموى و اجراى سیاست هاى ضد اسلامى توسط آنان, هویت دینى مردم را مسخ کرده ارزشهاى معنوى را در جامعه از بـین برده بود. امام در دنباله سخنان خود در منزل ((ذى حسم)) فرمود:
((...مردم بندگان دنیایند, دین بـه صورت ظاهرى و در حد حرف و سخن در زبـانشان مطرح مى شود, تا زمانى که معاش و زندگى مادیشان رونق دارد, در اطراف دین گـرد مىآیند, اما زمانى کـه بـا بـلا و گرفتارى آزمایش شوند, دینداران در اقلیت هستند.
 

پیام جاوید قیام امام حسین(ع)

پیام قیام با شکوه سیدالشهداء(ع)منحصر به آن زمان نیست, بلکه این پـیام پـیامى جاوید و ابـدى است و فراتـر از محدوده زمان و مکان است, هرجا و در هر جامعه اى که به حق عمل نشود, و از بـاطل خوددارى نشود, بدعتها زنده, و سنتها نابـود شود, هرجا که احکام خدا تغییر و تحریف یابد و حاکمان و زمامداران بـا زور و ستمگرى بـا مردم رفتـار کنند, در هر جـامعـه اى که ویژگى هاى جـاهلیت را داشته باشد آن جامعه, جامعه اى یزیدى بـوده, و مبـارزه و مخالفت بـا مفاسد و آلودگى ها و آمران و عاملان آنها, کارى حـسینى خواهد بود.

پاورقی ها :
1 - سـیدعـلیخـان مدنى, الدرجـات الرفیعـه, ص 243, ابـن ابـى الحدید, شرح نهج البلاغه, ج8, ص 257 - مسعودى, مروج الذهب, ج3, ص 454 ضمن شرح حال ماءمون عباسى.
2 - ابن ابى الحدید, همان کتاب, ج9, ص 53(خطبه 139) و نیز ج2, ص 44 - 45 - ابن عبـدالبـر, الاستیعاب فى معرفه الاصحاب(در حاشیه الاصابه)ج4, ص 87.
3 - نگاه کنید به: امام حسین(ع) و جـاهلیت نو, جـواد سلیمانى, قم, انتشارات یمین.
4 - سید بن طاووس, اللهوف فى قتلى الطفوف, ص 11.
5 - طبرى, تاریخ الامـم والـمـلـوک, ج6, ص 196 - شـیخ مـفـید, الارشاد, ص 204.
6 - طبرى, همان کتاب, ص 229 - ابـن اثیر, الکامل فى التاریخ, ج4, ص 48.
7 - طبرى, همان کتاب, ص 200.
8 - حسن بـن على بـن شعبـه, تحف العقول, ص 245 - طبـرى, همان کتاب, ص 239.

نقش ولایت الهی و ولایت طاغوت در پذیرش اعمال

ج: قرآن کریم انسان را از دو حال بیرون نمی داند; یا تحت سرپرستی خدا و پیامبران و امامان نوراند، همچنان که آیه شریفه می فرماید:

«الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور...» 

خداست سرپرست کسانی که ایمان آورده اند، آنان را از تاریکی ها به نور می برد...

و یا تحت نظارت و امام نار، چنان که می فرماید:

«والذین کفروا اولیاؤهم الطاغوت یخرجونهم من النور الی الظلمات »

و آنان که کافر شدند سرپرستان شان طاغوت است که آنان را از نور هدایت به ظلمات می برند.

همچنین رهبر و امام نیز یا امام نور است و یا امام نار، بنابراین، یا باید پیرو امام هدایت باشیم یا در چنگال امام ضلالت، و نمی توان بین دو متناقض و یا متنافی جمع کرد. قرآن درباره امامان نور می فرماید:

«و جعلناهم ائمة یهدون بامرنا... »

و آن پیامبران را امامانی قرار دادیم که هدایت می کنند به امرما.

و درباره فرعونیان می فرماید:

«وجعلناهم ائمة یدعون الی النار و یوم القیامة لاینصرون و اتبعناهم فی هذه الدنیا لعنة ویوم القیامة هم من المقبوحین »

و آنان را امامانی که به سوی آتش می خوانند، گردانیدیم، و روز رستاخیز یاری نخواهند شد. و در این دنیا لعنتی بدرقه [نام] آنان کردیم و روز قیامت [نیز] ایشان از زشت رویانند.

سلام علیکم ....

خواننده گرامی

از اینجا میتوانید ویژه نامه ماه مهربانی را دریافت کنید

فایل به صورت pdf می باشد

پس از مطالعه جواب مسابقه را به سامانه سما ارسال نمائید

ویژه نامه نشریه حضور

به مناسبت تاسیس مقدس ترین نهاد

سپاه پاسداران

پاسداری و سپاه

پاسداری به معنای حراست و نگهداری است و در حقیقت پاسداری در انقلاب اسلامی ایران حرکتی بود برای رسیدن به شعار غلبه خون بر شمشیر.

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران نمادی ارزشمند است که ایستادگی در برابر ابرقدرت های شرق و غرب را سرلوحه کار خود قرار داده و با پیروی از سالار شهیدان امام حسین علیه السلام عزّت و افتخار را پیشه راه خود ساخته تا در سایه روحیه انقلابی و معنویت، نقش تعیین کننده ای در دفع حملات دشمنان اسلام و ایران، ایفا کند.
تشکیل سپاه پاسداران

در سال 1358 و در نخستین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی ایران، بنا به فرمان بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت امام خمینی رحمة الله به جوانان غیور و انقلابی، عده ای از دلسوختگان راستین و پیروان صدیق ولایت فقیه گردهم آمدند و نهاد مقدّس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را تشکیل دادند. حضرت امام خمینی رحمة الله در دوم اردیبهشت سال 1358 طی فرمانی به شورای انقلاب اسلامی رسماً تاسیس این نهاد مبارک را اعلام کردند.

انگیزه های تأسیس

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در ابتدا جزو نیروهای شهری محسوب می شد؛ اما با توجه به شرایط خاص جامعه و پراکندگی قوای انتظامی، مأموریت حفظ نظم و امنیت عمومی را عهده دار شد. با شروع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران این نهاد مقدّس با بسیج نیروهای مردمی به دفع حملات دشمنان پرداخت و برای حفظ و استمرار نظام مقدّس جمهوری اسلامی به صحنه های مبارزه علیه استکبار جهانی پا گذاشت.

سپاه و آرمان های والای انقلاب اسلامی

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نهادی است که برای رسیدن به اهداف والای انقلاب اسلامی تأسیس شده است. نام گذاری سالروز ولادت سالار شهیدان حضرت امام حسین علیه السلام به نام روز پاسدار از این رو بوده است که سپاه، آرمانی بزرگ و مقدّس دارد و آن حفاظت و نگهبانی از نظام و حکومتی است که بر اساس اسلام ناب محمّدی بر پا شده است و از سویی دیگر، ایثار و فداکاری برای حفظ نظام اسلام و دستاوردها و اصول آن، آرمانی است که سپاه پاسداران با درس آموزی از حماسه حسینی، آن را خط مشی خود قرار داده است.

رسالت عظیم پاسدار

وظیفه پاسداری از دین و خلق خدا، رسالت بزرگی است. برای همین است که امام حسین علیه السلام آن بزرگ پاسدار الهی، برای دفاع از کیان اسلام، مرگ سرخ را به زندگی ننگین ترجیح داد. پاسدار، واژه ای است که در فرهنگ انقلاب اسلامی، حکایت از روحیه شجاعت، شهامت، فداکاری و از خودگذشتگی دارد. در این فرهنگ، پاسدار حقیقی می کوشد، تا سرحدتوان جلوه گر صفات والای حسینی باشد. پاسدار فریاد هیهات من الذّله آن حضرت را روبه روی خویش قرار می دهد و عملاً از هرگونه ذلّت و خواری در برابر دشمن می پرهیزد. امروز پاسداران انقلاب اسلامی با الگوگیری از آن مولای گرامی، می کوشند از دست آورده های انقلاب اسلامی ایران، پاسداری کنند.

امام حسین علیه السلام پاسدار واقعی

امام حسین علیه السلام پیشوای بزرگ رهروان راه حق و اسطوره جاودانه پاسداری از حرمت دین خدا و حریم مسلمانان است. مگرنه این که جهاد همان دفاع در برابر متجاوزان و پاسداری از حرمت دین خداست. امام حسین علیه السلام به درستی می دانست که عاقبت مبارزه با لشگریان یزید، شهادت است و با این آگاهی «مرگ سرخ» را برگزید تا عاشقانش را به جوشش، و کالبد فشرده زمان را به طپش درآورد و خون گرم و هستی بخش عشق و جهاد را در رگ های پیروان واقعی خود جاری سازد. اینک پاسداران سپاه انقلاب اسلامی، می کوشند تا با اسوه قرار دادن آن امام آزاده، رهرو راه او باشند.

وظایف سپاه

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که در نخستین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی ایران تشکیل شد برای ایفای نقش خود در نگهبانی از انقلاب و دستاوردهای آن با داشتن پشتوانه عظیم الهی و مکتبی و همچنین نیروی انسانی مخلص، فداکار و آگاه، انقلاب را همچون دژی نفوذناپذیر ساخته است. وظایف این نهاد انقلابی در اوّلین اطلاعیه شورای فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در شانزدهم اردیبهشت سال 1358 این گونه اعلام گردید:

کمک به اجرای امور انتظامی، امنیتی و کنترل تعقیب و دستگیری عناصر ضد انقلاب؛
مبارزه مسلحانه علیه جریان های مسلحانه ضد انقلاب؛
دفاع در برابر حملات و اشغال گری های عوامل یا قوای بیگانه در داخل کشور؛
همکاری و هماهنگی موثر با نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران؛
کمک در اجرای دستورات انقلاب اسلامی و دادگستری دولت جمهوری اسلامی؛
حمایت از نهضت های رهایی بخش و حق طلبانه مستضعفین جهانی تحت نظارت مقام معظم رهبری؛
و کمک به پیشبرد طرح های عمرانی.

سپاه و پاسداری از نظام

پاسداران سپاه، این دلاوران همیشه پیروز، بعد از انقلاب با اوج گیری دسیسه های دشمنان و گروهک های ضد انقلاب در نقاطی همچون خوزستان، گنبد و کردستان به خوبی وارد عرصه میدان مبارزه شدند و توانستند با بسیج عمومی و هماهنگی با سایر قوا در نقاط کوهستانی و صعب العبور مستقر شده و دلاورانه در برابر اشرار، ضد انقلاب و مزدوران بیگانه صف آرایی کنند. امروزه جای جای میهن اسلامی نشان از رشادت ها و جانبازی های مظلومانه عزیزانی را دارد که برای پاسداری از کیان اسلام و جمهوری اسلامی، جان خود را فدا کردند تا دین و حکومت خدا سرافراز و پرشکوه بماند.

سپاه و جنگ تحمیلی

حمله ناجوانمردانه ارتش عراق به سرکردگی آمریکا و تحمیل جنگ از سوی رژیم بعث به جمهوری اسلامی، صحنه جدیدی از امتحان الهی را پیش روی سپاهیان پاسدار گشود. و مسئولیت سنگین دفاع از مرزهای ایران اسلامی را بر دوش آنان نهاد. برادران دلاور سپاهی با توکل به خداوند و با سرهای پرشور و دل های پرسوز به مقابله با دشمن متجاوز شتافته و در برابر متجاوزان به دفاع پرداختند.

جایگاه بلند و ارزشمند سپاه پاسداران و رشادت های بی شمار رزم آوران آن نهاد در طول هشت سال دفاع مقدّس، در قالب وصف نمی گنجد. و تنها باید همان جمله معروف امام راحل را یادآور شد که: «اگر سپاه نبود کشور هم نبود»

سپاه و سازندگی

سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، بعد از پایان جنگ تحمیلی علاوه بر فعالیت ها و مأموریت های رزمی، دفاعی و آموزشی، با تشکیل قرارگاه فرماندهی بازسازی خاتم الانبیاء، در عرصه سازندگی شرکت فعال دارد.

اینک سپاه پاسداران در راه آبادانی و عظمت کشور اسلامی ایران، تمام تلاش خویش را به کار گرفته است تا در این میدان مقدّس نیز حضوری فعّال و سازنده داشته باشد. امروزه در فعالیت هایی از قبیل سدسازی، راه سازی، کشاورزی، دامداری، طرح های آب رسانی و گازرسانی و احداث واحدهای مسکونی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، نقشی فعال و پرثمر دارد.

دیدگاه حضرت امام خمینی رحمهم الله درباره سپاه پاسداران

رهبر کبیر انقلاب حضرت امام خمینی رحمة الله پیوسته از نهاد سپاه و پاسداران انقلاب به خوبی یاد کرده و می فرموند:

«نهاد مقدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به حق از بزرگ ترین سنگرهای دفاع از ارزش های الهی نظام ما بوده و خواهد بود.»

«من سپاه پاسداران را بسیار عزیز و گرامی می دارم. چشم من به شماست.»

دیدگاه مقام معظم رهبری در مورد سپاه پاسداران

رهبر معظم انقلاب حضرت آیت اللّه امام خامنه ای درباره سپاه پاسداران انقلاب اسلامی فرموده اند:

«سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که مولود مبارک انقلاب اسلامی است در همه جهان، پس از صدر اسلام، پدیده بی سابقه ای است. این پدیده در حقیقت، مظهر عینی و مجسمی است برای شعارهای انقلاب اسلامی، شعار ایستادگی در مقابل همه قدرت های بزرگ با سلاح توکل بر خدا، شعار غلبه خون بر شمشیر و شعار حرکت برای نجات مستضعفان [است].»

«سپاه پاسداران نور چشم و عضو اصلی انقلاب اسلامی است چرا که از بطن انقلاب روییده، رشد کرده و رو به کمال است.»

«برجستگی سپاه در همراهی «سلحشوری نظامی» با «خلوص معنوی» بوده و همه موفقیّت ها از هماهنگی این دو ناشی شده است؛ و این عنصر اصلی که صفت مجاهدان جلیل القدر صدر اسلام و پایه گذاران افتخارات تاریخی اسلام است. همواره باید در سپاه پاسداران حفظ شود.»

یادگاری ارزشمند

سپاه پاسداران، یادگار گران قدر فرزانه دوران حضرت امام خمینی رحمهم الله بر ملّت غیور و دلیر ایران بود. رویش این نهال ارزشمند ابتکار ویژه ای بود که نیاز به هوش بالای فکری و سیاسی داشت. کسانی که تار و پود این شجره مقدّس را می شناسند و عوامل پدید آورنده و اهداف و انگیزه های آن را به خوبی درک می کنند اقرار دارند که پیشنهاد تشکیل این نهاد مقدّس، نشان دهنده ژرف نگری و استواری امام و فرزندان دلاور انقلاب، برای رهایی از ستم و سلطه بیگانگان و رسیدن به استقلال و عدالت واقعی است. بر همین اساس، سپاه و پاسداران انقلاب اسلامی، هیچ گاه نباید از رسالت سنگین خود غافل شوند.

پاسدار، شاگرد مکتب اهل بیت

پاسدار، در مکتب آل محمّد صلی الله علیه و آله و علی علیه السلام درس مردانگی و گذشت، فداکاری و شجاعت، عزت و افتخار می آموزد. پاسدار، از پیشوای پاسداران و سالار شهیدان حضرت حسین بن علی علیه السلام سرمشق می گیرد، راه عشق را پیدا می کند و چون پروانه به سویش به پرواز درمی آید.

پاسدار، هرگز صراط مستقیم خویش را فراموش نمی کند و در هیاهوی زندگی هیچ گاه مسیر رو به کمال را گم نخواهد کرد. وی می داند که پاسداری به ایمان و عمل، ولایت، اطاعت، تعهّد و تقواست؛ پس هرگز وظیفه پاسداری خویش را فراموش نمی کند.
پاسدار و ایثار

درخشش شعاع پرفروغ برادران پاسدار در دوران دفاع مقدس و شجاعت وصف ناپذیر آنان در تمام عرصه های انقلاب و خلوص و عشق به اسلام و میهن اسلامی ایران، نمادی از ایثار و گذشت آنان را به نمایش می گذارد.

سپاه پاسداران، یادگار ایثارگران و حماسه آفرینان شهید و یادآور حاج همت ها زین الدین ها، جهان آراها، باکری ها و هزاران شهید گلگون کفن دیگر است.

یاد همه پاسداران شهید انقلاب اسلامی را گرامی داریم.

حمایت از سپاه پاسداران

بدون تردید دلاور مردی های برادران سپاه پاسداران بعد از انقلاب در دفع ایادی داخلی و گروهک های منافق و همچنین رشادت های رزمندگان آن در دوران دفاع مقدّس بر همه روشن است و شنیده ها تنها بخشی از دریای قدرت این نیروی عظیم مردمی است؛ بنابراین حمایت همه جانبه مردم از اهداف این نهاد مقدس و پاسداشت ارزش ها آنان، برای تحقق آرمان های انقلاب اسلامی لازم و ضروری است.

ته نوشت:

1. سلام و درود

سلام بر پیشوای پاسداران، الهام بخش عزت و افتخار، حضرت حسین ابن علی علیه السلام که با فدا کردن جان، عشق و ایثار را معنا کرد؛ سلام بر لاله های بوستان محمدی و شکوفه های وصال عشق الهی؛ سلام بر شما سپاهیان پاسدار، فرزندان دردمند روح خدا خمینی کبیر؛ سلام بر شما حماسه سازان عاشورایی سال های رزم و جنگ؛ سلام بر شهیدان پاک دل و بلند همت که هم رمز شما دلیر مردان و سبز قامتان بودند و میدان های نبرد هشت سال دفاع مقدس را با عطرخون خود عطرآگین ساختند.

2.تاسیس در 57

در تاریخ دوم اردیبهشت سال 58 سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به صورت رسمی تشکیل شد. البته در ذیل نشان سپاه، تاریخ 1357 حک شده است؛ چراکه تشکیل سپاه عملا با پیروزی انقلاب اسلامی در 22 بهمن سال 57 مصادف است ولی بعدها شورای انقلاب و امام خمینی(ره) به آن رسمیت بخشیدند و تلاش کردند سپاه به صورت یک سازمان منسجم تشکیل شود.