نشریه حضور
با سلام ... به وب سایت نشریه حضور خوش آمدید ... تلفن تماس 09198269507

 
تاریخ : شنبه 89/12/21
ارسال توسط نشریه حضور
 
تاریخ : شنبه 89/12/21
ارسال توسط نشریه حضور

عشق یعنی استخوان و یه پلاک

پدر کودک را بغل کرد و تو آغوش گرفت

پسر هم دوست داشت پدر را بغل کند و به آغوش بکشد ولی نتونست ....

با خود فکر کرد حتماً چند سال دیگه میتونه این کار رو بکنه

چند سال بعد پسر تونست پدر رو بلند کنه و به آغوش بکشه

پدر رو بلند کرد به سبکی یه پلاک و چند تکه استخوان ...

به یاد همه شهدای مظلوم والفجر 10 (منطقه عمومی حلبچه)

صلوات یادتون نره




ارسال توسط نشریه حضور

تصویر بنزین

چو عید آمــــد عمو جان            برو قـــزوین و کاشـان

برو چالــــوس و بابــــل            و یا هـــرجــــای ایـران

رسد در بین راهــــــــم            چو بنــــزینت به پایـــان

برو شنگول و دلشاد

بزن بنـــــــــزین آزاد

عیــال و بچـــه هــــارا             ببر اینــــــــــــجا و آنجا

کنــــــــــــار رود پر آب             به دشت و کوه وصحرا

            هوایـی کن تنـــــفس               ننال از سوخت جانـــا             

برو شنگول و دلشاد

بزن بنـــــــــزین آزاد

دگر در خـــــانه منشین            بساط غصـــــه برچین

ذغـــــال و فیـــله بردار            بده گــــازی به ماشین

             مگـــــــو داری به باکت         فقــــــط ده لیــــتر بنـــزین           

برو شنگول و دلشاد

بزن بنـــــــــزین آزاد

هوا گردیــــــــــده عالی           چه عید ایـــــــــده آلی

مسافر شو سفـــــرکن           چنانچـــــــه اهل حالی

اگر احساس کــــــردی            کــه باکت گشته خالی

برو شنگول و دلشاد

بزن بنـــــــــزین آزاد

سفر خوب است بسیار            مکن این نکـــــــته انکار

ممان درخانه دائـــــــم            که میـگردی تو بیـــــمار

   ولی باخود عمـــــوجان            دو گونـــی پـــــول بردار  

برو شنگول و دلشاد

بزن بنــــــــزین آزاد




ارسال توسط نشریه حضور
 
تاریخ : چهارشنبه 89/12/18

راهیان نور
ای نخل ها! ما را دریابید.
لبخندی برایمان بفرستید, از بغض هایمان بپرسید.
ما محاصره شدگان والفجریم. ما غرق شدگان اروندیم, ما مفقود الاثرهای رمضانیم.تپه های بغض گرفته ی قلاویزانیم, میدان مینهای فکه ایم, مجنون جزیره ی مجنونیم.
غروب های غمگین شلمچه ایم.
ما را پناه دهید ای شفاعت دیده ها. پس چرا چیزی نمیگویید.
ای یادگاران خلوت سنگرها. راستی با آن همه یاران چه کردید؟
چطور قامتتان از شکستن آن همه دل نشکست؟ چطور نشنیدید آن همه صدای بلند را؟
راهی مهیا کنید. از سفری به سمت نور بگوئید. از نخل های سر به زیر حرفی بزنید.
هر توسلی به شما ختم و هر تلاطمی لبیک گویان به شما می پیوندد




ارسال توسط نشریه حضور
<   <<   91   92   93   94   95   >>   >

اسلایدر